mali*ciou??

Podwale 29 w Warszawie to miejsce spoczynku ??wiÄ?tej pamiÄ?ci Butelki. Nieod??a??owanej, jak wszystko co przeminÄ???o a by??o dobre, restauracyjki z w??oskim podej??ciem do jedzenia. Na jej zgliszczach, niczym feniks z popio????w, powsta?? Mexican. Czyli radosny, pseudo meksyka??ski, potworek kuszÄ?cy quesadillami, burrito, nachosami, tequilÄ? i starym, zielonym garbusem ustawionym przed wej??ciem. Ostatni wymieniony artefakt by?? chyba zainspirowany, podobnie starym, automobilem stojÄ?cym po sÄ?siedzku na Podwalu 25. Czym?? trzeba w ko??cu kusiÄ? turystycznÄ? t??uszczÄ?.

WizytÄ? w Mexicanie zaczÄ?lismy ju?? w pracy, pilnie studiujÄ?c menu tego przybytku. Strona domowa restauracji, przynajmniej warszawska filia przy Barbakanie, oczywi??cie nie dzia??a jak nale??y i zamiast menu mo??na popodziwiaÄ? piÄ?kne czarne t??o, inspirowane prawdopodobnie ciemnymi nocami na pustyni Chihuahua. Drobne pohakierowanie strony da??o nam jednak szybki dostÄ?p do miernej graficznie zawarto??ci. Gdybym by?? Bogus??awem Wo??osza??skim prawdopodobnie nie uprzedza??bym fakt??w, ale nie jestem, wiÄ?c pozwolÄ? sobie nadmieniÄ?, ??e jako??Ä? strony nie odbiega zbytnio od jako??ci serwowanych tu potraw.

Jednak??e wizyta zaczÄ???a siÄ? mi??ym akcentem. Po przyj??ciu czeka??y na nas miseczki z nachosami i salsÄ?. No, mniej wiÄ?cej salsÄ?, bo to co tu podajÄ? nie mo??e siÄ? r??wnaÄ? chocia??by z pomidorowym dipem, kt??ry jest serwuje Blue Cactus. Po tym ubogim wstÄ?pie zdecydowa??em siÄ? na zupÄ? tortillowÄ? przykrytÄ? zapiekanym serem (9,50z??). Takowej nigdy nie kosztowa??em i jedzÄ?c to co podano mi tutaj nie zdecydowa??bym siÄ? pewnie na ponownÄ? degustacjÄ? nigdy wiÄ?cej. Jednak je??li chodzi o jedzenie jestem cz??owiekiem du??ej wiary i zaryzykujÄ? konsumpcjÄ? gdzie?? jeszcze. Przepis na wy??ej wymienionÄ? zupÄ? w Meksykanie mo??na zawrzeÄ? w jednym zdaniu: „Wlej kieliszek roso??u, dolej Ä?wierÄ? litra wody, dorzuÄ? garstkÄ? rozgotowanej papryki, wrzuÄ? nachosy, posyp serem i przypal w piekarniku”. Sekretem tego dania jest prawdopodobnie palec kelnera w zupie przy podawaniu. Jednak by??o zbyt ciemno ??eby zauwa??yÄ? tÄ? delikatnÄ? granicÄ? dzielÄ?cÄ? lustro wody/zupy(?) i cz??onek ko??czyny serwujÄ?cego. PoprzestanÄ? wiÄ?c tylko na moich wydajemisiach. I nawet je??li pan kelner niechcÄ?cy umoczy?? sw??j palec w zupie to rabanu wszczynaÄ? sensu nie by??o. W ko??cu i w domu zdarza nam siÄ? takie fa??ks pas.

W zasadzie chcia??bym w tym miejscu przerwaÄ? ju?? opis swoich wra??e??, ale blogerski obowiÄ?zek nakazuje mi kontynuacjÄ? mego pseudosprawozdania.
Podczas konsumpcji zam??wionego przeze mnie burrito z wieprzowinÄ? i fasolÄ? (25,50z??) skosztowa??em kÄ?s sa??aty z ??ososiem w sosie winegret (16,90z??), kt??ra zam??wi??a Zofia. Mo??e ju?? lekka syto??Ä? spowodowana konsumpcjÄ? burrito spowodowa??a, ??e jej wyb??r nie przypad?? mi do gustu. Danie smakowa??o jak sa??ata z ??ososiem, podlana octem. Oczywi??cie sk??ad nie czyni tej potrawy stekiem z wo??owiny, ani niczym innym ni?? wymienione ingrediencje… Ale wydaje mi siÄ?, ??e podobne danie potrafi przyrzÄ?dziÄ? ka??dy operator saturatora. Poniewa?? tak samo jak i sod??wka z sokiem malinowym w szklance na ??a??cuchu ta zielenina z rybÄ? by??a mdle podana.

WracajÄ?c jednak do mojego burrito, to podana porcja by??a gigantyczna. Placek w kt??ry zawiniÄ?te by??o nadzienie polany zosta?? trzema sosami: ostrym pomidorowym, guacamole i kwa??nÄ? ??mietanÄ?. Niestety widaÄ? by??o, ??e sos z awokado stÄ?skni?? siÄ? ju?? bardzo za pestkÄ?, poniewa?? ??ciemnia?? widocznie. Zamaskowaniu tego faktu nie pom??g?? nawet p????mrok panujÄ?cy w sali. Rozja??nieniu ca??ej sytuacji nie rehabilitowa??a nawet meksyka??ska flaga wbita w zaserwowanego mi nale??nika. Ano w??a??nie nale??nika. Bo ciasto w kt??re zawiniÄ?te by??o ??redniej jako??ci miÄ?so z fasolÄ? przypomina??o mi bardziej domowe placki z mÄ?ki pszennej, ni??li kukurydzianÄ? tortillÄ?. Niestety wyb??r pikantno??ci dania, zaproponowanej przez kelnera, sprowadza?? siÄ? li tylko do polania go odpowiednio ostrym, lub nie ostrym, sosem pomidorowym. Samo nadzienie sprawia??o wra??enie robionego wcze??niej i pakowanego tak samo do wszystkich opcji ostro??ci. Fakt, ??e wyczy??ci??em prawie ca??y talerz, opr??cz przypalonych czÄ???ci ciasta, nie ma tu znaczenia. Tak jak kiepskie ksiÄ???ki, kiepskie jedzenie te?? zwykle wciÄ?gam do ko??ca. Chyba g????wnie po to, by mieÄ? potem naj??wiÄ?tsze prawo do pe??nej krytyki konsumenckiej.

WspominajÄ?c jak p??aka??em nad ostatnim kÄ?sem burrito wpychanym w swe trzewia, tak teraz roniÄ? ??zy nad historiÄ? Butelki. Smutne jest to, ??e parafrazujÄ?c prawo Kopernika-Greshama, knajpÄ? lepszÄ? wypiera knajpa gorsza. Ale widocznie to prawo wolnego rynku, wszak zysk jest sprawÄ? pierwszorzÄ?dnÄ?. NajczÄ???ciej dopiero za przychodami pojawia siÄ? klient, jako??Ä? i lojalno??Ä?.